Einhvern tímann hefði þetta aldrei viðgengizt á Morgunblaðinu, en "líbó- og vinstrimennskan" fær enn framgang þar og á Rúvinu

Lauslætisdeildin á Mbl.is gefur sig ekki þótt klukkuna vanti eina mínútu í aðfanga­dag: enn skal predikað ágæti fjöllyndis eins og sést hér af nýrri grein: kona með unnusta lætur sér það ekki nægja, heldur stundar framhjá­hald með öðrum manni sem sjálfur er í sambúð, og þetta er leyft þar, að lofað sé í hástert og með viðeig­andi djarfri mynd, það nýjasta sem lauslætisdeildin hefur fram að færa fyrir jólin!

Er ekki eitthvað að, þegar svo langt er gengið og í mörgum öðrum "framúr­stefnu­greinum" á sama vettvangi? Halda aðstandendur Morgunblaðsins, að þetta sé heppilegt lestrarefni sem stuðli að kynheilbrigði landsmanna og hamingju fjöl­skyldna? Hver er ábyrgð Mbl.is? Þótt ráðgjafi sé spurður í greininni og mæli stutt­lega ekki með þessu, stuðla svona uppsláttargreinar ekki að stöðuglyndi lesenda. 

Á 10. tímanum þennan aðfangadag fær Ævar Kjartansson, gamall kommúnisti, enn að ota sínum mönnum að landslýðnum, í samvinnu við Jón Ólafsson, Moskvu-menntaðan "heimspeking" á Bifröst, og hafa þeir mánuðum saman verið að fjalla um októberbyltinguna rússnesku og margt í kringum hana, m.a. hér á Íslandi, einkum með viðtölum við aðra vinstri menn.

Hvenær skyldi þeim detta í hug að taka í viðtöl alvöru-fræðimenn eins og dr. Þór Whitehead, fv. sagnfræðiprófessor og dr. Hannes H. Gissurarson? Þeir hafa báðir fjallað mikið og lengi um kommúnistahreyfinguna bæði á Íslandi og tengsl hennar við bolsévismann rússneska og leitt margt merkilegt í ljós, rétt eins og dr. Arnór Hannibalsson og fleiri.

Nú er viðmælandi Ævars og Jóns gamall og mikill sósíalisti, Kjartan Ólafsson, fyrrv. ritstjóri Þjóðviljans, þingmaður sósíalista um hríð og framkvæmdastjóri Sósíalistaflokksins lengur.

Kjartan talar í þættinum eins og í aðra röndina málsvari Einars Olgeirssonar, sem gengið hafi skemmra í kommúnisma sínum en hinir trúustu þjónar (nánast þegnar) Komintern á Íslandi, en alveg er þó vitað, að Einar var trúr Rússum og varði "verklýðsríkið" (Ráðstjórnarríkin) flestum fremur í stjórnmálum okkar, m.a. í greinum hans í Rétti, tímariti kommúnista, og ekki er að efa um algert fylgi hans við hina blóðugu byltingu bolsévika 7. nóvember 1917 og áfram, og það sama held ég eigi við um Kjartan.

Einar hafi þó viljað "kommúnistaflokk sem yrði í góðum tengslum við Komintern" fremur en flokk sem væri leppur þess alþjóðasambands kommúnista, sem hafði æðsta vald í málum þeirra, eins og Kjartan viðurkennir. Kjartan bendir á harðlínumenn eins og Brynjólf Bjarnason og Jens Figved sem staðið hafi nær Rússum í algerri hlýðni, en hann myndi gera rétt í því að kannast við upplýsingar þær sem dr. Arnór heitinn Hannibalsson og fleiri hafa komið með um styrki og fríar ferðir til Moskvu, sem Einar þáði frá Rússum, jafnframt því að allsherjar-batterí kómmúnista á Íslandi, blaðið Þjóðviljinn, Mál og menning (og hús hennar, nefnt "Rúblan" vegna fjástryrkjanna) og ýmis fyrirtæki sem rekin voru á þeirra vegum, Mars Trading Co. o.fl. voru notuð til að miðla hingað Rússagulli til að vinna málstað byltingarinnar hylli -- og ekki með andstöðu Einars. Ennfremur átti hann stóran þátt í sambandinu við unga námsmenn sem fóru héðan til Austur-Þýzkalands o.fl. austantjaldsríkja til að þiggja ókeypis námsdvöl, sem m.a. fól í sér námskeið í Marxisma.

Kjartan talar eins og maður sem krítískur sé á verstu harðstjórnarár Stalínismans á 4. áratugnum, og fróðlegir hlutir eru þarna í og með þessu öllu (m.a. hin þekkta staðreynd að Stefán Pjetursson var nærri lentur í Gúlaginu), en seint mega menn vænta þess, að Kjartan fari að fordæma "þetta stökk mikla í veraldarsögunni", rússnesku byltinguna. Þó viðurkennir hann, að sannfæring kommúnista á þessum tíma hafi verið "ígildi trúar", þótt Marxisminn væri kallaður vísindi. En þetta hafi orðið "nánast eins og trúarbrögð, ekkert annað", segir Kjartan. Hefði hann gjarnan mátt tala á þann veg í kosningaræðum sínum og Þjóðviljaskrifum áður fyrr. Hann segir, aðspurður nú, að hann hafi verið nánast slíkur trúmaður, um fjögurra ára skeið (verið Stalínisti 1952-56). En hafi Kjartan turnazt svona snemma og verið sá efasemdamaður, sem hann segir nú, fór hann býsna vel með að halda því leyndu!

Til samanburðar við "vegferð" Rússa undir handleiðslu alræðissinnanna Leníns og Stalíns getum við hins vegar haft þetta: Árið 1917 voru nánast engir þjóðvegir og einungis örfáar brýr á Íslandi, en okkur hefur fleygt fram í efnahag og framförum á nær öllum sviðum, það er nánast eins og bylting í atvinnuháttum og réttindum verkalýðsins, en án alls ofbeldis, hvað þá blóðsúthellinga, fjöldamorða, þjóðarmorðs á Úkraínumönnum og mesta fangabúðakerfis heims, fyllilega á borð við fangabúðir nazista og mótaðs af sömu grimmdinni.

Ég verð að skiljast hér við viðtalið við Kjartan, en hvet hina vinstrisinnuðu Rúvara til að draga það ekki að bjóða dr. Þór og dr. Hannesi í þáttinn. En í upphafi þáttar minnist Kjartan Einars benedikltssonar, Stephans G. Stephanssonar og Þorsteins Erlingssonar, sem hafi stuðlað að framgangi verkalýðsstefnu á Íslandi, og undir lokin er Kjartan svo að minnast og lofa mikinn fjölda "hugsjónarmanna", sem (stundum þó "af nokkurri einfeldni") hafi helgað sig á ósíngjarnan hátt þessari baráttu róttækustu stjórnmálaflokka á vinstri línunni hér á landi.

En í raun eiga þessir fyrrverandi Lenínistar allir bágt, að fenginni reynslunni af hinni mannskæðu, alls óþörfu og grimmilegu rússnesku byltingu.

PS. Enn ekki að fullu "prófarkarlesið".

Kynlífið með framhjáhaldinu frábært